Marjan Hopmans over haar motivaties voor MELLEM
Jaren na haar scheiding helpt Marjan nu vrouwen in hetzelfde schuitje. Dat doet ze als scheidingscoach, systeemcoach, kindercoach en De Kinderen Scheiden Mee-coach, maar ook als ervaringsdeskundige. Welke lessen leerde Marjan? En wat heeft ze voor ogen met MELLEM? Ze doet haar motivaties uit de doeken.
‘Had ik dit maar eerder gedaan,’ dacht Marjan toen ze haar leven weer op de rit had na haar scheiding. Ze doelt op het nemen van rust en ruimte. Juist wanneer het onmogelijk lijkt om rust te nemen, is op de rem trappen essentieel. ‘Pas toen ik rust nam, zag ik hoe ik verder invulling kon geven aan mijn leven.’ In privésfeer hielp Marjan toen al andere vrouwen in soortgelijke situaties. ‘Eén van die dames zei me dat ik hier meer mee moest doen, dat de manier waarop ik haar begeleidde waardevol is. Dat heeft mij aangezet.’ Tien jaar geleden ontstond het idee voor MELLEM al, vanuit Marjans eigen behoefte. ‘Ik was die alleenstaande moeder in overlevingsstand. Ik was de moeder die ik nu wil helpen. Na een grondige omscholing tot kinder- en systemisch coach, wéét ik hoe ik gescheiden moeders deskundig vooruit kan helpen.’
De url van MELLEM is ‘MELLEM.nu.’ Beter nu dan later, zegt Marjan. ‘Ik help moeders het liefst zo snel mogelijk na de ondertekening van de ouderschapsovereenkomst, want dan ligt de overlevingsmodus op de loer. In die modus zijn vrouwen continu op zoek naar controle. De instrumenten daartoe ontwikkel je vanuit je hoofd, niet vanuit je hart. Door rust en ruimte voor jezelf te creëren, komt er ruimte voor verdriet, boosheid, rouw en blijdschap. Voor het geven van een plekje aan die gevoelens. Voor nieuwe inzichten. Voor de mogelijkheid om richting te geven aan een nieuw leven. In plaats van te zien wat niet gelukt is, wil ik ze het blanco canvas tonen dat voor hen ligt.’ In haar periode van rouw en verwerking greep Marjan letterlijk naar de kwasten en schildersdoeken. Logisch, met een Kunstacademie-achtergrond. Haar cliënten wil ze begeleiden naar de juiste invulling van hun figuurlijke canvasdoek. Marjan: ‘In de overlevingsmodus maak je continu adrenaline aan en kijk je alleen maar vooruit, niet terug. Maar zonder het verleden is er geen heden en ook geen toekomst. Door juist in deze fase in jezelf te investeren, creëer je dat nieuwe canvas voor jezelf. Een ruimte waarin je kunt bepalen wie je bent, wat je wilt en hoe je jouw canvas wilt inkleuren.’
De overlevingsmodus biedt tijdelijke houvast, rust en ruimte bieden ankers voor de lange termijn
Met name het welzijn van kinderen gaat Marjan daarbij aan het hart. ‘Ik voel een missie als het gaat om het bewaken van de belangen van kinderen bij scheidingen. Kinderen scheiden mee. Dat motiveerde mij om ook kindercoach te worden, om meer inzicht te krijgen in het verdriet van kinderen en het proces dat zij doorlopen. Ik kan de moeders verder helpen, maar zij zijn óók geholpen bij kinderen – die vaak kampen met een loyaliteitsconflict – die hun emoties kunnen uiten op neutraal terrein.’ Andersom zijn kinderen geholpen bij moeders die investeren in een stabiele, nieuwe basis, vervolgt Marjan. ‘Als de gescheiden ouders hun pijn geen plek kunnen geven, blijft die pijn tussen hen instaan. De moeder en vader/andere ouder blijven dan exen, geen ouders. Als er ruimte is voor de verwerking van emoties, gaat het met mama beter en daar profiteert automatisch het hele gezin van.’
Waarom is MELLEM er alleen vrouwen? ‘Ik kies ervoor me te richten op alleenstaande moeders omdat ik dat zelf ook ben. Ik ken die kant. Mijn hart ligt bij deze moeders. Maar indirect zijn de vaders ook geholpen met mijn begeleiding. De stabiele basis van moeders werkt positief door op hun kinderen én de vaders. Dat is tevens de manier waarop ik moeders naar hun ex wil laten kijken: als de vader van hun kind(eren). Kinderen komen voor 50% voort uit hun vader. Je kunt de relatie afhechten, maar iedereen is gebaat bij een goede band als ouders. Die verbinding in het ouderschap blijft en daarin is gelijkwaardigheid en respect belangrijk. Dat begint bij het erkennen en respecteren van elkaars rol.’ Afwijzing van de vader betekent indirect afwijzing van een deel van het kind. Dat heeft invloed op zijn of haar ontwikkeling. Als we rust en balans kunnen brengen in het ouderschap, ontstaat er ook voor kinderen ruimte om te rouwen. Want dat lukt alleen in een rustige, veilige omgeving. Dat rouwproces gaat er bij kinderen heel anders aan toe dan bij de ouders.’
Marjans doel met MELLEM is ervoor te zorgen dat die alleenstaande moeder er niet aan onderdoor gaat. ‘Ze kan niet in de overlevingsmodus blijven. Ik wil haar zo snel mogelijk helpen, om te laten zien dat die overlevingsmodus niet haar houvast is. Ruimte innemen voor jezelf is dat wel, net als tijd en rust nemen. Het is mijn missie om dat over te brengen.’ Een leeg canvas kan beangstigend voelen, maar juist ook veel moois brengen, wil Marjan ‘haar’ vrouwen vertellen. ‘Mijn mobiele praktijkruimte helpt daarbij. Met de MELLEM Camperbus gaan we de natuur in: daar ervaar je de ruimte en rust direct.’
Marjan geeft met MELLEM de begeleiding die zij en haar kinderen na de scheiding misten. Die begeleiding is gestoeld op rust en ruimte. Hoewel Marjan van nature iemand is die ruimte creëert, was dat een uitdaging in een periode van rouw over het verlies van haar gezin. Jaren na de scheiding zag ze opeens heel duidelijk dat haar kracht juist schuilt in de tussenruimte. Dat herkende ze in haar studiekeuzes (kunstacademie en rechten) en carrière (commercieel en creatief). Juist tussen die twee polariteiten creëerde ze haar eigen tussenruimte, wat voor veel kansen zorgde.
In haar eerdere banen zocht Marjan altijd naar verbinding vanuit visie en meerwaarde. ‘Dat ging vaak over grote vraagstukken voor grote organisaties, maar steeds vaker ook voor mensen in mijn privé sfeer. Ik voelde steeds sterker dat ik mijn ervaring menselijker en maatschappelijk wilde inzetten. Niet meer op macro-, maar op microniveau. Het menselijke niveau. In mijn rol als coach hoef ik mensen niet te overtuigen, maar mag ik hen naar de juiste inzichten begeleiden. Verandering komt vanuit henzelf, ik help ze daarbij. Dat voelt als een missie, want voor mij was dat inzicht levensveranderend. Toen ik merkte dat de overlevingsmodus mij niet hielp en eindelijk ging stilstaan, kreeg ik weer toegang tot die tussenruimte. Ruimte waarin ik voelde dat ik niet alleen wilde overleven, maar wilde kiezen voor mezelf. Ik wil van mijn leven het kunstwerk maken dat het in potentie is, door het canvas op mijn eigen manier in te kleuren. Niet door anderen, niet door toevalligheden, maar helemaal zelf. Het geeft zoveel voldoening als ik zie dat een alleenstaande moeder datzelfde ervaart, dat ze durft te kiezen voor zichzelf en vertrouwen vind in haar nieuwe rol. Dat gun ik iedereen.’